Drveće je  GLAVNI izvor prerađenog kiseonika u atmosferi. Ono predstavlja pluća naše planete. Jedno razvijeno drvo bora ili nekog drugog sličnog drveta ima površinu listova koja može da pokrije od 40 do preko 120 ari zemljišta kiseonikom, zavisno od vrste drveta. Drveće kišnih šuma ima površinu listova koja pokriva više od 16 hektara po drvetu. Kroz ovakvu veliku površinu sunčeva svetlost se koristi kao izvor energije koji pokreće pretvaranje ugljen-dioksida u kiseonik i biljnu materiju (korišćenjem ugljenika). Drveće doslovno udiše ugljen-dioksid kroz tu svoju veliku površinu listova, nakon što ga mi izdahnemo kao biološki otpad, i izdiše kiseonik kao svoj biološki otpad. Bez drveća, naša atmosfera bi postala otrovna za nas.

Bez šumskog zemljišta koje pumpa milione tona vode u atmosferu, bilo bi manje vlage koja bi se oslobodila u atmosferu da se kondenzuje u oblake i da kasnije da kišu. Rezultat je da tamo gde je nekada bila šuma, a danas je razgolićen teren, kiše dugo ne padaju i počinje proces formiranja pustinje. To se dešava u većem delu severne i istočne Afrike, dovodeći do velikih gladi. Kako kiše prestaju da padaju, usevi propadaju, gornji sloj zemljišta nestaje i ono što ostaje jeste pustinja. (Veći deo kiše koja pada na zemljišta koja nisu pod šumom se ili upija i postaje podzemna voda ili se transportuje duž odvodnih kanala, jarkova, bujica i reka, i eventualno uliva u okean. Na našim kontinentima jedino drveće efikasno prenosi velike količine vode nazad u atmosferu. Radi upoređenja, zamislimo isparavanje sa jezera velikog 16 hektara. To može izgledati kao da tu isparava mnogo vode u atmosferu, ali tih 16 hektara je takođe površina isparavanja listova na samo jednom velikom kišnom drvetu.)

Dok ovo čitamo, više od 600 hektara kopna će postati pustinja širom sveta svakog jednog sata, velikim delom zbog uništenja šuma. Ukupna količina kišnih šuma koja je preostala na našoj planeti je otprilike kao površina kontinentalnog dela SAD-a, i svake godine površina veličine države Florida se poseče i trajno uništi.

Nemilosrdnim uništavanjem šuma na račun novih naselja i saobraćajnica, čovek ugrožava opstanak svih živih bića na Zemlji. Iz dana u dan sve je više stanovnika, naselja, industrijskih pogona, elektrana, toplana a samim tim i onih u čijem je interesu krčenje šuma i koji imaju veliki ekonomski interes u tome.
Ekonomija jedne zemlje se na ovaj način razvija, ali zato ponestaje i sve je manje i manje reka, potoka, močvara, livada, biljnih i životinjskih vrsta.
Čistoća vode, vazduha, tla je žrtva zarad novih tehnologija u industriji koja donosi profit.
Upravo krčenjem šuma, a posebno onoh tropskih, čovek je izazvao ogromne, štetne i dalekosežne posledice koje ozbiljno ugrožavaju sav živi svet na Zemlji.
Šume čuvaju i pročišćavaju vodu, štite od poplava i sama njihova prirodna struktura u startu štiti od velikih materijalnih katastrofa a u tome takođe možemo pronaći veliki ekonomski značaj jedne šume.
Uništavanjem šuma nastaju ekološke promene sa velikim posledicama među kojima su prvenstveno promene tla i klime, kao i nestanak mnogih biljnih i životinjskih vrsta. Tlo koje nakon seče šume ostaje golo i bez zaštite drveća i njihovog korena postupno odnose reke i vetrovi, tako se stvaraju klizišta. Osim što je izloženo eroziji, ono u velikoj meri gubi sposobnost apsorbovanja vlage, gde se rasipa i postaje neplodno. Neplodna tla su za ekonomski značaja društva vrlo deficitarna i ne mogu čovečanstvu da pruže nikakvu drugu korist osim izgradnje stambenih prostora. Osim što svojim intervencijama u prirodi čovek izaziva njihovo nestajanje, on zagađivanjem svoje okoline posredno uništava i postojeće šumske ekosisteme.

Šuma je, dakle, savršena ekološka radionica, ali i idealno stanište za brojni živi svet (biljni i životinski ) i blagodet za čoveka. Koristeći isključivo prirodne sirovine - ugljendioksid i vodu, a kao izvor energije isključivo sunčevu energiju, u stanju je da proizvede znatne količine biomase (drveta, lišća). Istina, uz nešto otpada u tom proizvodnom procesu koji se zove – kiseonik. Tek onako usput, zadrža će pri procesu znatne količine prašine iz vazduha, povoljno utiče na kruženje vode u prirodi, kao i na atmosferske prilike (vremenske i klimatske) a posluži će i kao odlično stanište za brojne biljne I životinjske vrste. Šume sprečavanju nastajanja bujica i poplava sprečavaju eroziju zemljišta. Najbolji su i najjeftiniji filter za dobijanje pitke vode.

U Srbiji ima 2,7 miliona hektara pod šumom  i to čini oko 30% ukupne površine. Cilj je da se postigne pošumljenost Srbije od 41% površine.